Natuurlijk zou ik kunnen zeggen dat ik het puur doe uit bezorgdheid voor anderen – en dat ben ik zeker ook – maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik helemaal niet met mezelf bezig ben. Iedereen wil op de een of andere manier toch bevestiging dat je iets te zeggen hebt, of dat je woorden of daden ertoe doen voor iemand. Wanneer ik dit toegeef, voel ik me er niet trots op, maar ook niet hypocriet. Dat neemt niet weg dat ik oprecht denk dat jij baat kunt hebben bij de inhoud hier. Ik moet gewoon doorgaan en zoals gewoonlijk niet te veel nadenken over dit soort dingen.
De reden dat ik dit doe, is om op een steeds authentiekere manier verbinding te maken met mensen. Daarbij gaat het niet om kwantiteit of om likes. De oprechte mensen die dit willen horen, blijven toch wel. Ik ben erg dankbaar voor deze kans om te groeien en me op een persoonlijke manier open te stellen. Op het internet is dat gewoon minder eng. Je zit veilig thuis, of zoals ik nu, met een kop koffie achter de laptop, en anderen mogen ervan denken wat ze willen. Of beter nog: er iets aan hebben en geïnspireerd raken om zichzelf ook meer te openen.
Ik zeg niet dat alles wat ik zeg DE waarheid is. Het is mijn interpretatie van mijn leven en die ontstaan vanuit mijn achtergrond en ervaringen. Ik vind het ontzettend geruststellend om te weten dat niet alles wat ik zeg per se waar hoeft te zijn. Het zou uitputtend zijn om altijd de alwetende verteller te moeten zijn. Bovendien is het kader dat we ergens over hebben – dat maakt dat we zeggen: “Zo is het” – een beperking. Daardoor kun je niet meer gewoon zien – wat is – want op een bepaalde manier heb je de uitkomst al in je hoofd van wat het zou moeten zijn, en ben je dus niet meer ontvankelijk. Ga ik te ver? Ik heb hier geen specifiek voorbeeld bij of zo, maar hoe fijn zou het zijn als niet alles vastligt? Alles is gewoon – zoals het is. En ik hoef dat niet steeds te beoordelen.
Want wat heb je aan een oordeel? Als je oordeelt, doe je dat op basis van je eigen achtergrond en ervaringen, maar die zijn toch niet te vergelijken met die van een ander? Als iedereen anders is en door andere brillen kijkt, wat is dan waar? Ik denk dat alles waar is, omdat niets vaststaat. Maar tegelijkertijd is ook niets waar. Irritant? Het is juist veel makkelijker om dingen dan ook te accepteren.
Yin en yang zijn één. Het licht kan zich niet tonen zonder het donker. We hebben beide nodig om het andere te laten bestaan. Onze scheiding van wat goed is en wat niet goed is, maakt veel dingen ingewikkeld. Want het “hoorde” zo, dus dat hoorde daar niet. Maar waarom is dat? Wie bepaalt dat het zo hoort? Misschien is het juist een mogelijkheid om te laten zien waar je uit gemaakt bent.
Er zijn dingen zoals manieren en ‘passende’ gedragingen om de goede orde niet te verstoren en die wil ik zeker nastreven. Het is goed voor jezelf en voor de rust in je hoofd om de richtlijnen te volgen zodat je niet tegen de eenheid ingaat. Maar wat als je dat gewoon niet doet? Wat als je geen fan bent van beleid of het niet eens bent met wat je is verteld? Ben je dan fout? Hoor je dan niet meer bij de eenheid en kies je ervoor jezelf te scheiden van datgene dat iets van je verlangt? Of heb je misschien nog iets te leren, en bepaal jij zelf wanneer en of je die les wil leren?
Voor mij hoort iedereen, echt iedereen – wat ze ook doen – bij ‘het geheel’. Het leven is allesomvattend en bepaalde acties brengen bepaalde consequenties met zich mee. Die heb je deels zelf in de hand, in elk geval de oorzaken van die consequenties. Ik houd het hier bewust algemeen, anders denk je misschien dat ik iets specifieks bekritiseer, maar dat is niet zo. Alles is super relatief, het hangt af van de situatie en van de persoon met wie je te maken hebt. Maar je hebt altijd een keuze in hoe je reageert. Ik kan schreeuwen dat het niet zo is en me ergeren aan de ander, of ik kan rustig uitleggen hoe ik het zie. Ik heb een andere blik, een andere achtergrond en ook al is jouw mening compleet waar – voor jou, is mijn mening dat ook – voor mij. En wie bepaalt dan wat juist is? Zit de waarheid niet ergens in het midden?
“Ik denk dat het belangrijkste is om te ontdekken hoe we samen verder kunnen. Blijf communiceren zonder vooroordeel. Wat mij heeft geholpen in conflicten is om iemand te benaderen alsof er geen verleden is, alleen nu. Elke keer een frisse start, een schone lei. Wrok kan ontzettend vast ziten en maakt ons zwaarder dan we hoeven zijn. Het kleeft letterlijk aan je tevreden ziel. Laat het los, met of zonder de betreffende persoon erbij, maar zegen het, vergeef het. We zagen het anders, het zij zo. Je zult vrij zijn. Lichter. Omarm dat wat je misschien hebt afgewezen.”
Aanvaarden wat is.
